Πριν λίγες μέρες αποφάσισα να παρακολουθήσω μια θεατρική παράσταση στο ΜΑΛΙΑΡΟΠΟΥΛΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΡΙΠΟΛΗΣ.

Ακούγοντας από τα ΜΜΕ πριν λίγους μήνες τις ανακοινώσεις και τα «έργα» της δημοτικής αρχής Τρίπολης, όπου μέσα σε αυτά ήταν και η αποκατάσταση και πλήρη λειτουργία της ΡΑΜΠΑΣ ΑΜΕΑ και της αυτόνομης πρόσβασης σε άτομα με κινητικά προβλήματα στον εσωτερικό χώρο του θεάτρου, αποφάσισα να πάω μόνος μου καθότι δεν θα χρειαζόμουν βοήθεια από κάποιον.

Πηγαίνοντας στην αριστερή πλευρά του θεάτρου ανέβηκα την πάρα πολύ καλή και λειτουργική ανακαινισμένη ράμπα και έφτασα εύκολα και χωρίς βοήθεια με το αναπηρικό μου αμαξίδιο μέχρι την πλαϊνή πόρτα. «ΩΠΑ» είπα μέσα μου ενθουσιασμένος. Θα μπορούμε να πηγαίνουμε στο θέατρο όποτε θέλουμε χωρίς βοήθεια από κάποιον «σκέφτηκα». Προσπαθώ να ανοίξω την πόρτα αλλά τίποτα. Κλειδωμένη. Θα ξέχασε κάποιος  να ξεκλειδώσει, είπα μέσα μου.

Κατέβηκα την ράμπα και πήγα στην κύρια είσοδο του θεάτρου όπου υπάρχουν σκάλες και παρακάλεσα κάποιον που έμπαινε στο θέατρο να βρει κάποιον υπεύθυνο να ξεκλειδώσει την πλαϊνή πόρτα για να μπορέσω να μπω.

Ύστερα από αρκετά λεπτά αναμονής έρχεται κάποιος κύριος και μου λέει ότι για να μπω από το πλάι πρέπει να ανοίξουμε τις κουρτίνες εσωτερικά της πόρτας, να σηκώσουμε μερικά άτομα που κάθονταν σε μια παραπανίσια σειρά με καρέκλες για να τις απομακρύνουμε ώστε δύο άτομα να τοποθετήσουν την φορητή ξύλινη ράμπα και ένας ακόμα να με βοηθήσει να την κατέβω γιατί έχει απότομη κλίση και μπορεί να ανατραπώ και αφού κατέβω να την απομακρύνουμε γιατί εμποδίζει τον διάδρομο και να την ξαναβάλουμε όταν  χρειαστεί να φύγω.

Και όλο αυτό θα προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση γιατί η παράσταση έχει ήδη ξεκινήσει, είπε. Κουράστηκα και που τα άκουσα όλα αυτά. Και «τσουπ», εμφανίζεται και μια ακόμα κυρία με το αμαξίδιό της που ήθελε να μπει και αυτή στο θέατρο να παρακολουθήσει την παράσταση.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα σκέψης και μη θέλοντας να χαλάσω τη διάθεση μου, ζήτησα από δύο περαστικούς να με ανεβάσουν από τις σκάλες, όπως και την άλλη κυρία. Και χρειάστηκαν μόνο δύο.

Στην περίπτωση που θα έμπαινα από εκεί που «ΠΡΟΕΒΛΕΨΕ» και «ΜΕΛΕΤΗΣΕ» ο ΔΗΜΟΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ θα χρειαζόντουσαν πολύ περισσότερα άτομα, περισσότερος  χρόνος και «ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ».

Ευχαριστούμε όλους όσους μας σκέφτονται, κάνουν πράγματα για μας, σέβονται και εφαρμόζουν τους νόμους και φροντίζουν για την ισότιμη αντιμετώπιση και ένταξη στην κοινωνία των Ατόμων με Αναπηρία.

ΤΑΚΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ

Α.με.Α. εν δράσει…